امروزه، ونتیلاتورهای خانگی و اکسیژن سازها تجهیزات پزشکی خانگی نسبتاً محبوبی هستند. بسیاری از مردم تفاوت اکسیژن ساز و ونتیلاتور را نمی‌دانند. آنها ونتیلاتور را یک غلیظ کننده اکسیژن می‌دانند و به اشتباه معتقدند که ونتیلاتور می‌تواند اکسیژن نیز تولید کند. در واقع، ونتیلاتور و اکسیژن ساز دو دستگاه پزشکی اساساً متفاوت هستند. بنابراین، تفاوت بین این دو دستگاه چیست؟ در ادامه به سؤال جواب خواهیم داد.
-ونتیلاتور چیست وچگونه کار می‌کند؟
یک ونتیلاتور با فشار هوا کار می‌کند. این دستگاهی است که هوا را به ریه‌ها می‌دمد و تنفس صحیح را تسهیل می‌کند؛ حتی زمانی که فردی درگیر بیماری‌های تنفسی شدید برای اقداماتی مانند جراحی است. زمانی که بیمار دچار بیمای‌های تنفسی می‌شود که معمولاً قادر به دم یا بازدم مناسب نیست، یک دستگاه تنفس مصنوعی از فشار مثبت برای فشار دادن هوا به داخل ریه‌ها و خارج کردن هوا از آنها استفاده می‌کند تا فرایند تنفس را به‌درستی انجام دهد. یک مانیتور به دستگاه متصل است که می‌تواند میزان اکسیژنی که بیمار باید دریافت کند را کنترل کند. زنگ هشداری در ونتیلاتور وجود دارد و زمانی که بیمار مشکلات تنفسی شدیدی را تجربه می‌کند زنگ می‌زند. این زنگ هشدار به اپراتور یا پزشک برای افزایش فشار ونتیلاتور کمک می‌کند. بخش‌های مختلف ونتیلاتور برای فعال کردن فرایند تنفس کار می‌کنند و بسته به جدیت مشکل، بیمار ممکن است از ماسک یا لوله‌های تنفسی استفاده کند. بنابراین، ونتیلاتورها عمل تنفس را برای بیماران تنفسی راحت می‌کنند. ونتیلاتورها اغلب در حین انجام عمل جراحی یا در شرایطی که بیمار بیهوش می‌شود و ممکن است تنفس بدون ونتیلاتور برایش مشکل باشد، استفاده می‌شود.
-دستگاه غلیظ کننده اکسیژن چیست و چگونه کار می‌کند؟
هنگامی که بیمار دچار مشکل شدید در تنفس یا مشکلی مانند نارسایی کامل سیستم تنفسی می‌شود، بدن او از اکسیژن محروم می‌شود. در چنین حالتی، بدن بیمار ممکن است نتواند عملکردها را به‌درستی انجام دهد. برای تسکین وضعیت، از غلیظ کننده‌های اکسیژن استفاده می‌شود. تفاوت اکسیژن ساز و ونتیلاتور در این نکته نهفته است. این دستگاه‌ها اکسیژن موجود در محیط را استخراج می‌کنند و تمام ناخالصی‌های دیگر را فیلتر می‌کنند و اکسیژن غلیظی را به بیمار می‌دهند. با برآوردن نیاز به اکسیژن در بدن فرد به بیمار کمک می‌کنند.
می‌دانیم که حدود 21 درصد اکسیژن در جو وجود دارد و این دستگاه اکسیژن را فیلتر کرده و نیتروژن می‌دهد. اکسیژن ساز طریق یک شیر فشار جمع آوری و توزیع می‌شود. این دریچه جریان اکسیژن به کانولای بینی را تنظیم می‌کند. کانولای بینی لوله‌ای است که به دو قسمت تقسیم می‌شود و می‌تواند به بینی بیمار متصل شود. این لوله به اکسیژن فیلتر شده کمک می‌کند تا به ریه‌های بیمار برسد. به طور متوسط، یک غلیظ کننده اکسیژن معمولاً 95 درصد اکسیژن را تأمین می‌کند. کنسانتره‌های اکسیژن اکنون به شکل قابل حمل در دسترس هستند و می‌توان آنها را برای استفاده شخصی نیز خریداری کرد.
-تفاوت اکسیژن ساز و ونتیلاتور چیست؟
با درک اصول ونتیلاتور و اکسیژن ساز به‌راحتی می‌توان تفاوت‌ها را تشخیص داد. به عبارت ساده، مفهوم ونتیلاتور با یک دستگاه اکسیژن ساز متفاوت است. ونتیلاتور مانند یک کمپرسور هوا است و مانند یک فن برقی جریان هوا را تأمین می‌کند و برای کمک و جایگزینی تنفس انسان استفاده می‌شود. دستگاه اکسیژن ساز مانند یک غربال است که اکسیژن موجود در هوا را فیلتر می‌کند.
در بیمارستان‌ها نیز دو نوع ماشین وجود دارد که با هم برای درمان بیماری‌های جدی تری مانند بیماری ریوی و نارسایی قلبی استفاده می‌شود. موارد اصلی مصرف ونتیلاتورهای خانگی عبارت‌اند از: چاقی، رشد غیرطبیعی بینی، هیپرتروفی و ضخیم شدن حلق، مسدود شدن راه دهان، هیپرتروفی لوزه‌ها، عملکرد غیرطبیعی تیروئید، زبان غول پیکر، میکروگناتیا مادرزادی و غیره.
از ونتیلاتور برای علائمی مانند خر و پف و آپنه خواب نیز استفاده می‌شود. با ادامه مقاله تفاوت اکسیژن ساز و ونتیلاتور همراه ما باشید.
-بیماران مبتلا به COPD باید از دستگاه اکسیژن ساز استفاده کنند یا ونتیلاتور؟
بیماران مبتلا به بیماری مزمن انسدادی ریه با توجه به شدت بیماری درجات مختلفی از کاهش عملکرد ریه را خواهند داشت. علائم کاهش عملکرد ریه شامل تنگی قفسه سینه و تنگی نفس است. برخی از پزشکان استفاده از ونتیلاتور را برای درمان خانگی و برخی از افراد استفاده از اکسیژن ساز را توصیه می‌کنند؛ بنابراین این دو وسیله پزشکی برای بیماران مبتلا به COPD چقدر مؤثر هستند؟ ·
برای هیپوکسی ساده بدون احتباس دی اکسید کربن می‌توانید یک دستگاه اکسیژن ساز را انتخاب کنید. بسیاری از بیماری‌های ریوی فقط علائم هیپوکسی در مراحل اولیه دارند، اما احتباس دی اکسید کربن ندارند. این به این دلیل است که سرعت انتشار دی اکسید کربن 20 برابر اکسیژن است. تا زمانی که مشکل تهویه جدی وجود نداشته باشد، طبیعی است که مشکل احتباس دی اکسید کربن وجود نخواهد داشت. این مرحله عموماً نارسایی تنفسی نوع 1 نامیده می‌شود.
بنابراین اگر عملکرد ریه کاهش یافته است اما مشکل احتباس دی اکسید کربن وجود ندارد، در این مرحله می‌توانید یک اکسیژن ساز بخرید. · هم هیپوکسی و هم احتباس دی اکسید کربن نیاز به استفاده از ونتیلاتور دارند. اگر عملکرد و ظرفیت تهویه ریه بیشتر کاهش یابد، نه تنها مشکل هیپوکسی، بلکه احتباس دی اکسید کربن نیز وجود خواهد داشت. این مرحله نارسایی تنفسی نوع دوم نامیده می‌شود. در این مرحله راه‌های هوایی کوچک بیمار به شدت مسدود شده و تبادل اکسیژن با مشکل مواجه می‌شود. در این مرحله، استنشاق اکسیژن به تنهایی نمی‌تواند همه چیز را حل کند. از آنجایی که تهویه ناکافی به راحتی می‌تواند دی اکسید کربن را در بدن حفظ کند، برای افزایش آن در این مرحله باید از ونتیلاتور استفاده کرد. درادامه مقاله تفاوت اکسیژن ساز و ونتیلاتور دو سوال پرتکرار پاسخ داده‌ایم .
-آیا ونتیلاتور عوارض جانبی دارد؟
ونتیلاتور عوارض جانبی ندارد. این دستگاه یک وسیله کمکی است که فشار تنفسی را برای بیمار فراهم می‌کند و به بیمار کمک می‌کند تا به طور طبیعی نفس بکشد. به طور معمول، تنفس توسط انسان انجام می‌شود و ونتیلاتور جایگزین تنفس بیمار نمی‌شود. ونتیلاتور فقط باعث می‌شود بیمار راحت‌تر نفس بکشد، تهویه بیمار را بهبود می‌بخشد و احتمال احتباس دی اکسید کربن را کاهش می‌دهد.
-چگونه بفهمم دی‌اکسیدکربن احتباس دارد؟
اگر می‌خواهید بدانید که آیا احتباس دی اکسید کربن وجود دارد، می‌توانید آنالیز گازهای خون شریانی را انجام دهید. از طریق تجزیه و تحلیل گازهای خون، می‌توانید فشار جزئی دی اکسید کربن، فشار جزئی اکسیژن و سایر شاخص‌ها را بدانید.
در این مقاله با کارکرد و تفاوت دو دستگاه اکسیژن ساز و ونتیلاتور آشنا شدید. هر یک از این دستگاه‌ها در شرایط خاصی برای بیماران تنفسی تجویز می‌شوند و عملکرد متفاوتی دارند. آیا شما تجربه استفاده از این دو دستگاه را داشته‌اید؟ برای ما از تجربیاتتان هنگام استفاده از آنها بنویسید
